5 tips om je kind te helpen bij scheiding

Een scheiding is voor kinderen pijnlijk en verdrietig. Al het verdriet wegnemen is helaas onmogelijk. Wel kun je er als ouders voor zorgen dat je het wat makkelijker maakt. Of in ieder geval: niet onnodig moeilijk…Het tijdschrift Ex zette vijf tips op een rij.

1. Samen vertellen

Vertel zelf aan de kinderen dat jullie gaan scheiden. Doe dit liefst samen en aan alle kinderen tegelijk, ook als ze nog klein zijn. Vertel de kinderen dat zij niet schuldig zijn aan de scheiding en herhaal dit later regelmatig. Laat merken dat de scheiding een zaak is tussen jullie als volwassenen, dat jullie allebei gewoon van hen blijven houden en dat zij ook van jullie allebei mogen blijven houden. Wees duidelijk, daarmee voorkom je valse hoop dat het weer goed komt. Ga direct serieus in op álle vragen van je kind, hoe klein of onbeduidend ze in jouw ogen ook lijken.

Het is voor een kind prettig als ook de omgeving op de hoogte is van de scheidingsplannen. Informeer dus familie, school, opvang, clubjes en ouders van vriendjes. Vertel je kind dat jullie deze taak op je zullen nemen.

2. Buiten de discussies houden

Psycholoog en orthopedagoog Susanne Donders, co-auteur van het boek ‘Scheiden, met je ex toch samen goede ouders’: “Neem jullie beslissingen als de kinderen niet in de buurt zijn. Doe het niet (letterlijk) over de hoofden van de kinderen heen bij het brengen en halen, maar zoek andere momenten om te overleggen. Bel op een rustig moment of ontmoet elkaar op neutraal gebied. Informeer elkaar via de mail over praktische zaken. Denk goed na over elke mail die je stuurt. Voorkom geëmotioneerde ‘hatemails’. Een kind kan zo’n mail ook weer tegenkomen op de computer. Bovendien: watwil je ermee bereiken? Jekunt de ander niet veranderen. Houd het beschaafd en probeer zo neutraal mogelijk te communiceren. Vraag je bij alles wat je doet af: is dit in het belang van ons kind?”

3. Actief luisteren

• Geef je kind de ruimte om de andere ouder te missen. Erken zijn of haar gevoelens.
• Ga serieus in op vragen en beantwoord ze passend bij de leeftijd van je kind.
• Vraag actief naar gevoelens van verdriet, angst, schuld en boosheid bij je kind, ook als hij of zij er zelf niet mee komt.
• Geef je kind de kans om met anderen te praten over de scheiding. Soms is het gemakkelijker om te praten met een ‘buitenstaander’ als oma, opa, tante of leerkracht.
• Help je kind gedachten en gevoelens over de scheiding te uiten door samen een boek te lezen over het onderwerp en er naderhand over te praten.
• Belangrijk: zorg er óók voor dat je kind zich kan onttrekken aan de scheiding. Laat het gewone leven dus zo veel mogelijk doorgaan. Kom niet continu op het onderwerp terug, maar kies hiervoor bewust rustige momenten.

4. Duidelijkheid en structuur

Wanneer ga ik naar papa? Hoeveel nachtjes blijf ik slapen? Wanneer zie ik mama weer? Voor kinderen is het moeilijk hier grip op te krijgen na de scheiding. Volgens pedagoog Emmeliek Boost is de ‘weekplanner’ een geweldig hulpmiddel. “Het maakt de omgangsregeling voor een kind inzichtelijk en zorgt er bovendien voor dat het er zelf actief een rol in heeft. Op een zelfgemaakt prikbord of een kant-en-klare (magnetische) weekplanner kun je samen met je kind per week duidelijk aangeven wat papa- of mamadagen zijn. Laat je kind de planner zo veel mogelijk zelf invullen met fotootjes, tekeningen, pictogrammen, magneetjes en tekst. Het vergroot het zelfvertrouwen van het kind, geeft inzicht in hoe de dagen verlopen en helpt hem zaakjes onthouden. En wat ook heel belangrijk is: het zorgt ervoor dat je kind in beeld is. De zaken worden niet meer over het hoofd van het kind geregeld, maar mét het kind. Ze staan met hun foto op die weekplanner, in beide huizen, en dat laat zien: ik tel mee, ik ben belangrijk.”

5. Contact met beide ouders

Voor een goede band met beide ouders is het belangrijk dat een kind beide ouders regelmatig ziet. Hoe ‘gewoner’ het contact is, hoe beter. Ook als een kind bij één van beide ouders woont, kan de andere ouder een rol spelen in het dagelijkse leven van een kind. Bijvoorbeeld door het te brengen naar en te halen van clubjes of door op een doordeweekse dag ’s avonds of tussen de middag samen te eten. Een aanvulling hierop is contact (op een afgesproken moment) via telefoon, mail of internet. Met Skype Video bijvoorbeeld zie je elkaar op het beeldscherm en kan een kind tijdens het praten een mooie tekening of gewisselde tand laten zien.

Bron: Tijdschrift Ex
Tekst: Janneke Staats