“Ontkoppelen”: Getrouwd blijven alleen voor de kinderen

De Engelse krant The Guardian signaleerde onlangs een nieuwe trend: Ontkoppelen (oftewel ont-koppelen). Dat houdt in, dat een koppel getrouwd blijft, maar puur als ouders van hun kinderen. En dus niet meer als liefdespaar. Zo besparen ouders hun kinderen het trauma van een echtscheiding.

Omdat de ouders bij elkaar blijven wonen hoeven de kinderen ook niet heen en weer te reizen tussen hun ouders, die misschien uit de buurt zijn gaan wonen, en meer van die dingen. Het geeft rust en regelmaat en, ook niet onbelangrijk, het geeft ook financieel meer ruimte voor iedereen.

Lees hieronder het artikel (ingekort en vertaald in het Nederlands).

Ontkoppelen: een nieuwe trend

Na zeven jaar huwelijk wist Valerie Tate dat het voorbij was.

Zij en haar man, Clark, hadden nog relatietherapie geprobeerd, maar die bood geen uitzicht op wat zij allebei wilden in een intieme relatie. Omdat zij zelf therapeut is, wist Valerie hoeveel schade een echtscheiding teweeg kan brengen, vooral bij de kinderen. Het laatste wat zij wilde was, hun zoon een nare scheiding te laten meemaken, met iedereen in de rouw. En dus besloten zij om niet langer te proberen hun huwelijk weer goed te maken, wat toch niet ging lukken, en het anders aan te pakken.

Gwyneth Paltrow en Chris Martin gaven het goede voorbeeld van “bewust ont-koppelen”: zij beëindigden hun liefdesrelatie maar bleven getrouwd. Gwyneth zei in een interview: “Weet je, we hebben kinderen en we zullen altijd samen een familie zijn. Laten we dan naar alle positieve dingen kijken in onze relatie, wat we in elkaar waarderen. We hebben nog altijd een sterke vriendschap en we lachen en vermaken ons.”

Zo deden Valerie en Clark het ook. Geen romantiek meer en geen seks, maar respect en waardering voor elkaar en focus op co-ouderschap.

“We gingen ergens anders voor vechten. In plaats van te vechten om onze romantische relatie in stand te houden, vechten we er nu voor om onze zoon een goed thuis te bieden, en zijn leven niet te verzieken.”

Dat lukt hen al 8 jaar.

Buitenstaanders zien hen als het doorsnee getrouwde stel – ze eten samen, gaan samen met vakantie en beleven samen wat ieder gezin samen met kinderen beleeft. Behalve dat zij niet elkaars leven verzuren, zoals veel koppels doen; zij hebben de stap gezet hun huwelijk om te zetten in een huwelijk gericht op ouderschap.

De Tates werden in Amerika landelijk bekend met hun aanpak doordat hun ont-koppelingsceremonie op het strand bij de Golden Gate Bridge op prime-time televisie kwam. Er zijn wel een aantal kwesties die opkomen bij de weg die zij hebben gekozen. Vooral: hoe gaat het dan met de liefde? En met de seks? En: is het wel goed voor de kinderen als hun ouders niet meer van elkaar houden? Hoe zullen de kinderen vertrouwd raken met liefde als zij daar geen rolmodel voor hebben, in de persoon van hun ouders?

Die vragen kunnen gesteld worden. Maar het is nooit aangetoond dat kinderen ouders nodig hebben die van elkaar houden. Terwijl wel is aangetoond dat kinderen ouderlijke warmte en liefde nodig hebben, en ook stabiliteit en regelmaat en een betrekkelijk conflict-vrije omgeving. Aardig tegen elkaar zijn, daar draait het om.

Valerie Tate heeft al een handvol koppels geholpen hun huwelijk om te vormen tot een ouderschapsomgeving. Zij zegt: “Het maakt een enorm verschil hoe mensen met elkaar omgaan. Kinderen hebben daar een radar voor. Zij voelen of er liefde en vriendschappelijkheid is, of narigheid en een verbroken relatie.”

Hoe krijgt men een ouderschaps-huwelijk voor elkaar? Natuurlijk kan ieder stel dat zelf uitvogelen – wie slaapt waar, hoe verdeel je de plichten en de kosten, is er ruimte voor liefdesrelaties met anderen, heeft men het vooruitzicht om uiteindelijk alsnog te scheiden. Maar daaraan gaat altijd vooraf dat men het er over eens moet zijn dat de romantische en seksuele relatie voorbij is, en dat het huwelijk alleen wordt voortgezet om de best mogelijke ouders te zijn voor de kinderen.

Een ouderschapshuwelijk is het overwegen waard als je beseft hoe hoog de kosten van een scheiding zijn, niet alleen financieel maar ook emotioneel. Steeds meer vaders nemen na een scheiding een deel van de verzorging van de kinderen op zich. Maar dat vertaalt zich meestal in een rol als alleenstaande weekend-vader. Dat is niet waar het vaders om ging, en het is ook niet wat kinderen het liefst willen. Dus waarom niet proberen de relatie zo om te vormen dat vaders de rol kunnen (blijven) spelen die zij graag willen spelen? Dat is ook het best voor de kinderen. Als het op een respectvolle manier gaat natuurlijk.

Het Pew Research Center heeft een groot aantal millennials (jong volwassenen) gevraagd welke dingen zij belangrijk vinden in het leven. 52% vond “een goede ouder zijn voor mijn kinderen” een van de belangrijkste dingen in het leven, terwijl maar 30% datzelfde zegt van “een geslaagd huwelijk hebben”. Het is dan niet onlogisch dat zij, als dat nodig is voor de kinderen, hun romantische huwelijksrelatie omzetten in een ouderschapshuwelijk.