string(9) "financien"
string(29) "mijn-vrouw-gaat-vreemd-wat-nu"
string(8) "kinderen"
string(29) "mijn-vrouw-gaat-vreemd-wat-nu"
string(23) "procedure-echtscheiding"
string(29) "mijn-vrouw-gaat-vreemd-wat-nu"
string(14) "relatie-emotie"
string(29) "mijn-vrouw-gaat-vreemd-wat-nu"
Mijn vrouw gaat vreemd. Wat nu?
Leestijd: 4 minutenDat overkomt anderen. Mij niet. Denk je. Tot die vergadering op de zaak op het laatste moment werd afgeblazen. Je komt die avond dus veel vroeger thuis dan verwacht. Surprise, roep je nog in de hal. Nou, dat klopte. Ik zal dat tafereel niet gauw vergeten. Mijn vrouw op de bank, blouse en rok verfomfaaid er naast, innig omhelsd door, jawel, een van mijn beste vrienden. Een dubbele schok dus. Dan stort je wereld in. Die “vriend” heb ik er bijna letterlijk uit geschopt. Daarna heb ik me opgesloten in de logeerkamer.
Het vervolg?
Kijk, je moet natuurlijk verder. Je gaat je in eerste instantie afvragen waar het fout ging en waarom. Waren er dan geen signalen? Had ik in een veel eerder stadium niet moeten merken dat er iets goed mis was? Achteraf waren die signalen er wel degelijk. Afspraakjes met vage vriendinnen. Vaak overwerken. Stappen met collega’s. Het bekende werk. Maar bij mij gingen er geen alarmbellen af. O.K., het was hectisch op de zaak. Misschien had ik meer tijd en aandacht aan haar moeten besteden. Maar ik was best happy thuis en zij ook, dacht ik.
Vertrouwen
Dat was dus weg. Natuurlijk hebben we gepraat, vaak en veel. We zijn zelfs maanden lang in therapie geweest. Er zijn beloften gedaan. Geen geflirt meer, uitgaan met “vrienden” zal niet meer gebeuren, meer aandacht voor elkaar. Ondanks alle goedbedoelde pogingen is bij mij het vanzelfsprekende vertrouwen van vroeger omgeslagen in wantrouwen. Geen wonder trouwens, als je goede vriend de minnaar van je vrouw blijkt te zijn. Dan voel je je dubbel bedrogen. Daar komt nog bij dat ik er later achter kwam dat die relatie al twee jaar aan de gang was. Twee jaar van leugens en bedrog. Dat poets je niet zomaar weg. Letterlijk alles hebben we geprobeerd om de relatie weer op de rails te krijgen. We zijn er niet uitgekomen.
Een scheiding dus?
Er zat inderdaad niets anders op. Het ging gewoon niet meer. Het wantrouwen bleef. Dat verwoestte het laatste restje liefde dat nog over was. De scheiding op zich verliep zonder al te veel problemen. Het scheelde wel dat we geen kinderen hebben. Dat maakte de zaak heel wat eenvoudiger. Maar het blijft, hoe dan ook, een pijnlijk proces.