
Scheiden na 40 jaar
Leestijd: 4 minutenEen scheiding gaat sowieso bijna altijd samen met pijn, verdriet, frustraties. Maar als er na 40 jaar een einde komt aan je huwelijk, dan is dat bijna traumatisch. Mij overkwam het bijna een jaar geleden. Natuurlijk, het kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Achteraf gezien stonden een heleboel seinen op rood. Heel vaak kleine ruzies, soms grote, lange periodes van mokkend zwijgen, kwetsende verwijten over en weer.
Toen viel voor het eerst het “S-woord”. Dat sloeg bij mij in als een bom. Scheiden? Na 40 jaar? Onvoorstelbaar! Maar mijn inmiddels ex-vrouw was heel duidelijk en zeker van haar zaak. Ik niet, twijfelde, vroeg bedenktijd. En dat is in feite de oorzaak van mijn pijn. Je zit namelijk nooit gelijkwaardig in een scheiding. Ik was er op dat moment gewoon nog niet aan toe.
Nu nog steeds mis ik haar dagelijks. Simpele dingen als samen koffie drinken, de hond uitlaten, een dagje shoppen. Ondanks alle ruzie in het verleden voel ik me eenzaam en alleen. Het erge is dat die pijn blijft. Wat wil je, na een mensenleven samen hakt zo’n scheiding er fors in. Uit een soort zelfbescherming houdt je jezelf voor dat de relatie verre van ideaal was. De vreselijke verwijten en beledigingen over en weer herinner je je nog maar al te goed. Maar ja, je gaat het verleden toch idealiseren. Die onvergetelijke vakantie in Italië, de mooie momenten.
Hoe mijn vrouw de scheiding ervaart weet ik niet. We hebben nog maar sporadisch contact. Wel weet ik dat ik alles op alles zal moeten zetten om die pijn, al die negatieve emoties, in de hand te houden. Of de tijd voor mij alle wonden zal helen, zal die zelfde tijd mij leren. Een nieuwe vriendin zou misschien helpen, daar denk ik wel eens aan. Maar daar ben ik nog niet aan toe. Waar ik die zou kunnen vinden weet ik ook niet. Want daten gaat tegenwoordig vooral via internet en chatten. En daar voel ik mij niet zeker genoeg voor.